Laatst was ik op bezoek bij een school en voor de deur stond een grote touring car warm te draaien. Nu nog leeg, maar straks gevuld met drukke en gespannen kinderen die op weg gaan naar hun schooluitje: de dierentuin, het kruller möller museum, het pretpark etc.
Die schooluitjes staan me nog goed bij. Want je wilde toch wel een goed plekje in de bus te pakken krijgen! En naast wie zal je plaatsnemen? Je wilt als kind toch niet alleen zitten! Wereldproblemen natuurlijk voor hen. Is jouw kind voldoende weerbaar in dit soort situaties? Of laat hij zich snel aan de kant drukken?
Groepsgevoel
Kinderen willen er gewoon bij horen, en dat is niet meer dan logisch. Mensen zijn groepsdieren, samen sta je sterker en alleen ben je kwetsbaar. Het zit gewoon in ons DNA. Maar jeetje, die ongeschreven sociale regels aanvoelen en aanleren is voor veel kinderen ook best lastig! Zeker als je wat meer introvert bent en van nature niet zo op de voorgrond staat. Voordat je het weet is je plekje in de bus al gevuld met een ander kindje dat net wat pro actiever is. Of wilde je graag nog naar de nijlpaarden maar hebben de andere kinderen uit het groepje bepaald dat jullie naar de apen gaan.
Grenzen & Wensen aangeven
Ik de praktijk zie ik veel kinderen die hier last van hebben. Ze zijn vaak wat introvert (waar helemaal niets mis mee is!), ze zijn vaak echte denkers (en daardoor vaak ook kampioen piekeren) en kunnen ontzettend goed observeren. Er is niets mis met de kat uit de boom kijken. Je kind hoeft absoluut niet altijd op de voorgrond het hoogste woord te hebben. Maar wat je wel wil is dat ze hun grens kunnen aangeven wanneer ze iets NIET willen. En bij anderen aan kunnen geven wat ze graag WEL willen.
Kaas van het brood eten
En dat is precies waar het vaak fout loopt. Ze laten andere kinderen voor hen beslissen. Ze vinden het spannend, of weten niet hoe ze moeten aangeven wat ZIJ graag willen. Het zijn loyale en zorgzame kinderen die, net als ieder kind, er heel graag bij willen horen. Maar daardoor laten ze zich de kaas van het brood eten, laten ze de wensen van andere kinderen voor gaan. En dat kan toch best voor wat verdriet en frustratie zorgen.
Wat over je heen laten lopen met je doet…
Niet alleen maakt het een kind verdrietig, het zorg ervoor dat een kind ook bepaalde overtuigingen over zichzelf ontwikkelt die niet heel wenselijk zijn. Want als er te vaak over je eigen mening heen gewalst wordt, moet je toch de conclusie wel trekken dat jouw mening er wel niet toe zal doen. Dat wat jij wilt wel niet belangrijk zal zijn, dat wat jij inbrengt wel nooit goed zal zijn. En dat zorgt ervoor dat je kind op een gegeven moment ook zal stoppen met proberen. Maar niet alleen de omgeving heeft hier invloed op. Ook als ze niet aan hun eigen (vaak te hoge) verwachtingen voldoen, of geen fouten durven maken wordt hun zelfbeeld aangetast
IEDER kind wil gehoord worden in zijn behoeftes. IEDER kind wil controle en invloed hebben. Dat maakt dat we ons veilig en ontspannen kunnen voelen. In de meeste gevallen is er een balans: de ene keer krijg je het voor elkaar, de andere keer krijgt een ander kind z’n zin. Maar wanneer jouw inbreng elke keer aan de kant wordt geschoven, of niet gehoord wordt, zal je misschien denken dat je dom bent, en dat heeft grote gevolgen voor het zelfbeeld van het kind.
Ik kan het en ik doe er toe
Het is helemaal niet erg als je kind het lastig vindt om voor zichzelf op te komen of luid en duidelijk nee te durven zeggen. Misschien weet hij het wel maar vindt hij of zij het gewoon heel spannend om te doen. Misschien is hij of zij wel bang om het verkeerd te doen. Er kunnen verschillende oorzaken zijn. En vaak zijn er twee oplossingen: of je kind moet nog leren WAT hij het beste kan doen en zeggen. Of hij of zij moet meer VERTROUWEN krijgen in het eigen kunnen, zodat ze het gaan durven.
Help je kind door situaties uit te leggen, misschien thuis te oefenen d.m.v. spel, dingen voor te bespreken. Zorg dat je kind thuis met broertjes en zusjes al veilig kan oefenen met nee zeggen en een eigen mening geven. Help hem denken “ik kan het!”. Want als je altijd denkt “het zal vast niet lukken” dan gaat het nooit lukken. En geeft het juiste voorbeeld dat iets spannend mag zijn, maar dat dat niet betekent dat je het niet moet doen. Bespreek het eventueel met de leerkracht zodat die je kind kan coachen zodat er ook voldoende oefenmomenten zijn op school.
Heel veel succes met oefenen! Hoe meer succeservaringen je kind krijgt, des te meer groeit zijn zelfvertrouwen. En bij het volgende uitje met de klas staat je kind dan niet meer achteraan, maar misschien zelfs wel vooraan!
Ik ben benieuwd wat je van dit blog vindt en wat jouw kind geholpen heeft, of wat hij/zij overwonnen heeft. Laat je het me weten onderaan in de reacties?
0 Reacties