Het is donderdagochtend en ik ben op weg naar mijn werk. Fietsend leg ik de bijna 10 kilometer af tussen mijn huis en...
Roxanne
Vliegangst? Geen curling-ouder zijn, niet pushen, maar ……
Het is zomervakantie. Komkommertijd. De meeste van onze cliëntjes zijn of gaan op vakantie, dus het is rustig in de...
De beste manier om je onzekere kind aan te moedigen
Maak jij je kind onbewust onzeker i.p.v. zelfverzekerd?
“Ik complimenteer, moedig aan, maar hij wil alleen maar minder proberen! Wat doe ik nu fout?” In dit artikel lees je hoe je wel én niet je kunt moet aanmoedigen als je hem meer zelfvertrouwen wilt geven. Ik schotel je de meest gemaakte fouten voor, en hoe je die omtovert tot aanmoedigingen die wél werken.
Kan jouw kind zijn eigen wens en grens aangeven?
Laatst was ik op bezoek bij een school en voor de deur stond een grote touring car warm te draaien. Nu nog leeg, maar straks gevuld met drukke en gespannen kinderen die op weg gaan naar hun schooluitje: de dierentuin, het kruller möller museum, het pretpark etc.
Die schooluitjes staan me nog goed bij. Want je wilde toch wel een goed plekje in de bus te pakken krijgen! En naast wie zal je plaatsnemen? Je wilt als kind toch niet alleen zitten! Wereldproblemen natuurlijk voor hen. Is jouw kind voldoende weerbaar in dit soort situaties? Of laat hij zich snel aan de kant drukken?
De 5 meest gehoorde reacties die eigenlijk betekenen: ik durf dat niet
Je kent dat wel: jij ziet geen probleem, maar je merkt weerstand bij je kind. Je kind wil ineens niet meer alleen naar boven. Normaal wil je kind altijd bij vriendjes spelen, maar bij dit vriendje komt er ineens een gekke reden waarom het bij jou thuis moet. Of in je enthousiasme: Samen van de glijbaan, dat is toch hartstikke leuk?! Maar hoe enthousiaster jij wordt, des te twijfelachtiger doet je kind. Wat is er nou aan de hand?
Maak jij je kind onbewust onzeker i.p.v. zelfverzekerd?
“Ja leuk Roxanne, met je ‘alles wat je aandacht geeft groeit’, maar als ik m’n kind positief aanmoedig, lijkt het wel alsof hij het juist minder graag wil doen!” Dit hoorde ik de afgelopen week twee keer van ouders. Toeval? Ik denk het niet. Ik dacht: Tijd voor een blog!