Het is donderdagochtend en ik ben op weg naar mijn werk. Fietsend leg ik de bijna 10 kilometer af tussen mijn huis en onze praktijk in De Bilt. Gewoon op m’n stadsfiets. Of eigenlijk mijn oude studentenbarrel. Je weet wel: zo’n zwarte omafiets. Type weinig features dus er kan ook weinig stuk aan. Geen versnellingen of handremmen. Zo simpel mogelijk. Heerlijk fietst hij, nog steeds. Het is eigenlijk verbazingwekkend hoe lang dat ding meegaat, meegenomen hoeveel fietsen er in Utrecht gestolen worden.
Inmiddels heeft hij de nodige roest verzameld, zijn de lampen niet meer werkzaam en is er al het één en ander vervangen of aan elkaar geknoopt of getaped. Maar hij doet het nog. En hij fietst nog als een zonnetje. Als ik de kindjes naar het KDV breng, hangt zelfs de fietskar er nog achter. Geen probleem. Nou ja, tis wel even flink aantrappen dan, zonder versnellingen. Maar aan inwisselen denk ik nog geen moment.
Soms droom ik wel van een mooie nieuwe moederfiets, met leuke hippe kinderzitjes, versnellingen en misschien zelfs wel een elektrische. Eerlijk is eerlijk, als ik ze zie langs zoeven als er weer eens tegenwind is, en ik me de longen uit mijn lijf trap, kijk ik ze met jaloezie na!
En dan komt het welbekende dilemma weer naar boven. Misschien herken jij het ook, ….. Heb ik zo’n ding nu echt nodig? Ik heb toch goede benen en kan prima die 10 kilometer zonder ‘batterij’ afleggen. Maar hoe fijn is het wel om er één te hebben. Je kan het aan en uitzetten, dus als je zin hebt in die work-out, ga je er gewoon voor! En aan de andere kant: mijn fiets is nog prima! Zonde om die zomaar in te wisselen voor wat meer gemak. Tja, dan is het de keuze: wil ik die ploetermoeder zijn, of gun ik mezelf meer luxe en ontspanning?
Want to be honest: een gezinsleven is ook niet altijd rozengeur en maneschijn. Ook niet bij mij thuis. Het is best hard werken! Alle ritme’s, de zorg voor iedereen, zorgen dat de juiste mensen op tijd op de juiste plek zijn, het combineren met je eigen werk waar je ook je verantwoordelijkheidsgevoel hebt. En oja, hobby’s…. Kom je daar nog aan toe?
Hoeveel gun jij jezelf eigenlijk ….?
Ik vind het dus best moeilijk om toe te geven aan een beetje extra luxe als ik denk dat ik het eigenlijk ook zonder zou kunnen. Ik moet uitkijken dat ik niet teveel een ploetermoeder wordt. Daar word ik namelijk ook niet gezelliger van. Want het allemaal in je hoofd wel past, is dat nog niet de garantie dat het in het echt ook allemaal zo uitkomt. En voor je het weet loop je achter de feiten aan of de hele dag te haasten.
Ik heb een dappere stap gezet. Ik zat op de terugweg op de fiets en ineens voelde het anders. Op de heenweg was mijn fiets nog als die oude vertrouwde trui, waarvan je weet dat hij eigenlijk verwassen is, maar hij zit nog zo lekker. Op de terugweg ging ik eens kritisch kijken en viel het me op dat mijn fiets eigenlijk niet meer die fiets was die ik weet ik hoeveel jaar terug kocht. Hij loopt een beetje aan en heeft hij nu ook ineens een beetje een slag in het wiel? Shit, en hier vervoer ik mijn kinderen mee!
Tijd voor iets nieuws! Tijd voor iets meer gemak. Ik heb een nieuwe fiets gekocht! Geen elektrische, maar wel één met mega fijne versnellingen en alle features die je als moeder wilt hebben. Mega blij ben ik ermee!
Herken jij iets in mijn verhaal, …?
Misschien ben jij ook niet iemand die heel snel hulp vraagt of zoekt. Wil je eerst kijken hoe lang je het zelf volhoudt. Zo was ik ook, maar hier ben ik de laatste jaren wel op terug gekomen. Ik heb met schade en schande (moeilijke zwangerschap) geleerd mijn grenzen aan te voelen en ruim voor die tijd al hulp te accepteren. En weet je wat? Dat is fijn!
Misschien volg je ons al een tijdje, lees je af en toe een blog of een facebook bericht, zie je ons af en toe op instagram voorbij komen. Zit je zelf met wat struggels, vragen of zorgen over je kind. En zo aanrommelend lukt het meestal ook wel aardig, maar het is af en toe wel heel hard werken. Ben jij ook op dat punt dat je denkt: ik kan nog wel keihard blijven doorbikkelen, maar wie help ik daar nou mee?
Zeg eens eerlijk, zou het zijn als het allemaal wat makkelijker gaat, je kunt schakelen tussen versnellingen? Het allemaal weer een beetje soepeler gaat en een aantal van die vastgeroeste reactiepatronen doorbroken kunnen worden?
Ben jij ook toe aan je kind, je gezin, jezelf wat meer rust gunnen? Dat hoeft echt niet heel ingewikkeld te zijn!
Gun jezelf een beetje weloverwogen ontspanning en tools om veerkrachtiger met de dagelijkse strubbelingen om te gaan. In 4 oudersessies nemen we je mee in hoe je dit kunt doen. Beeldend, onderbouwd, praktisch. En een beetje humor, daar houden we van.
Probeer jij uit alle macht je rust te bewaren, maar kan je kind hier ook wat in leren? Of zou je willen dat die juist af en toe iets meer van zich laat horen? Na de zomer starten we weer groepstrainingen op waarin we kinderen veerkracht en weerbaarheid aanleren. Nou ja, de vaardigheden daartoe. Hier hoort ook een hele gave en informatieve ouderavond bij die jou een wat tools gaat geven om je af en toe minder die ploetermoeder te voelen.
Interesse? Neem dan snel contact op. We plannen de intakegespreken in augustus, zodat we in september kunnen starten.
Voor nu een fijne en vooral zo ontspannen mogelijke zomer!
0 Reacties